ryczeć

ryczeć {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIa, ryczećczę, ryczećczy, ryczećczał, ryczećczeli {{/stl_8}}– ryknąć {{/stl_13}}{{stl_8}}dk IVa, ryczećnę, ryczećnie, ryczećnij, ryczećnął, ryczećnęli {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'wydawać gruby, głośny, przeciągły głos (w odniesieniu do bydła domowego i niektórych dzikich zwierząt, np. jelenia, lwa) ': {{/stl_7}}{{stl_10}}Osioł ryczał na łące. Krowy ryczą głodne w stajni. Lew ryknął. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'wydawać dźwięk, głos (zwłaszcza nieartykułowany), przypominający głos tych zwierząt': {{/stl_7}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}a) {{/stl_12}}{{stl_7}}'w odniesieniu do zjawisk przyrody, pracujących maszyn itp.: huczeć, grzmieć, rozbrzmiewać hukiem, grzmotem, łoskotem': {{/stl_7}}{{stl_10}}Morze ryczało przerażająco. Ryknęły silniki, armaty, syreny. Ryczy radio za ścianą. Ryczą głośniki. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}b) {{/stl_12}}{{stl_8}}pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'w odniesieniu do ludzi: krzyczeć, śpiewać bardzo głośno, śmiać się przeraźliwie; wydzierać się, drzeć się, wyć': {{/stl_7}}{{stl_10}}Uczniowie ryczą na przerwie. Tłum ryczał. Mężczyzna ryknął z bólu. Wszyscy ryczeli i pokładali się ze śmiechu. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_8}}pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'o ludziach: mówić bardzo głośno, z największą emocją, często karcąc kogoś, starając się go zmusić do czegoś lub przeszkodzić robieniu czegoś złego; drzeć się, grzmieć, wrzeszczeć': {{/stl_7}}{{stl_10}}Ryczał, że się z nimi policzy. Ryknąć coś do telefonu, do kogoś. Ryczeć na dzieci. Już nie mówił, ryczał tylko z wściekłością. Ryknął na niego, żeby się wynosił. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}4. {{/stl_12}}{{stl_8}}pot., częściej ndk {{/stl_8}}{{stl_7}}'o ludziach: płakać głośno; beczeć, wyć': {{/stl_7}}{{stl_10}}Przestań ryczeć i powiedz, co się stało. Ryczeć z żalu, ze szczęścia. Dziecko ryknęło i zalało się łzami. ZOB. płakać [ryczeć i syn.] jak bóbr {{/stl_10}}